اين اختراع در زمينه شيمي پليمر است و به ساخت نوعي كاتاليزور زيگلر- ناتاي دو فلزي مربوط است كه سبب افزايش راندمان در ساخت كاتاليزور و بهبود فعاليت آن در پليمريزاسيون اولفين¬ها و كاهش توليد ذرات بسيار ريز (غبار) پليمر در فرايند پليمريزاسيون مي¬شود. افزايش فعاليت كاتاليزور در پليمريزاسيون و كاهش توليد ذرات بسيار ريز در پليمر نهايي از مهمترين پارامترهاي تاثيرگذار در پليمريزاسيون 1- اولفين¬ها ست. براي بهبود خواص فوق در اين اختراع از نگه¬دارنده¬ نوع منيزيم آلكوكسايد نظير منيزيم اتوكسايد (Mg(OEt)_2) با نمك هاليدي از فلزات واسطه مثل (TiCl_4) استفاده شده است. واكنش مورد نظر يك واكنش تبادل يوني است. استفاده از منيزيم اتوكسايد به جاي نگه¬دارنده¬ي منيزيم كلريد منجر به افزايش سطح موثر كاتاليزور توليدي و بار¬گذاري بيشتر مقدار فلز تيتانيوم روي پايه كاتاليزور مي¬شود. افزون بر اين با توجه به اينكه در اين روش منيزيم اتوكسايد به¬صورت ژلاتيني درآمده و باعث همگوني اندازه¬ي ذرات كاتاليزور شده و منجر به كاهش توليد ذرات بسيار ريز در پليمريزاسيون با اين كاتاليزور مي¬شود. افزايش مساحت سطح كاتاليزور و افزايش مقدار تيتانيوم بار¬گذاري شده باعث افزايش فعاليت كاتاليزور شده كه اين موضوع اهميت زيادي در توليد پليمرهايي مانند پلي¬اولفين¬ها دارد.

اين اختراع در زمينه پليمر است. علي‏رغم ويژگي‏هاي بسيار پلي‏اولفين‏ها، كمبود سازگاري با ديگر مواد شامل پليمرهاي قطبي، الياف و پركننده‏هاي معدني و چسبندگي ضعيف روي فلزات، كاربردهاي نهايي آن‏ها را محدود ساخته است. كوپليمريزاسيون همزمان اولفين‏ها و كومونومرهاي قطبي تاكنون چندان موفق نبوده است و روش‏هاي اصلاح بعد از راكتور نيز علاوه بر گران بودن اثر منفي بر خواص توده پلي‏اولفين دارند. از روش‏هاي جذاب توليد كوپليمرهاي قطعه‏اي از پلي‏اولفين و يك پليمر قطبي به‏عنوان سازگار كننده است، اين كوپليمرها علاوه بر كاربرد به‏عنوان عامل سازگار كننده مي‏توانند پتانسيل كاربردهاي فراواني از جمله ليتوگرافي و تهيه تجهيزات اپتوالكترونيك، تهيه غشاء با تخلخل در مقياس نانو با كاربرد در دارو رساني و پزشكي داشته باشند. از مزاياي روش به‏كار گرفته شده قابليت تنظيم و كنترل وزن مولكولي قطعه پلي‏اتيلن و پلي‏متيل‏متاكريلات است و قطعه پلي‏اتيلن مي‏تواند گسترده وسيعي از وزن مولكولي را پوشش دهد. در اين اختراع، در مرحله اول پلي‏اتيلن خطي با گروه انتهايي OH توسط كاتاليست فنوكسي ايمين TiCl2{2-1-[C(H)NR]-2-O-3-tBt-C6H3}2 بصورت پليمريزاسيون زنده سنتز مي‏شود. سپس ماكرو آغازگر توسط تبديل گروه‏هاي OH به Br ايجاد شده و در مرحله بعد پليمريزاسيون ARGET ATRP بدليل نقطه ذوب بسيار بالاي پلي‏اتيلن و گرانروي بسيار بالا در فاز محلولي انجام مي‏شود.